دماغ ایرانیها در دوران باستان
در ایران باستان (دوران هخامنشی، حدود ۵۵۰–۳۳۰ ق.م) بینی بزرگ، قوزدار و کشیده نشانهٔ نجابت، قدرت و مردانگی بود.
پادشاهان و اشراف دوست داشتند چنین بینی داشته باشند و در مجسمهها و نقشبرجستههای تختجمشید و شوش دقیقاً همین فرم دیده میشود.
بینی برجسته نماد اصالت ایرانی به شمار میرفت.
